Źródło: https://dplm.pl/
Istota regulacji safe harbour w kontekście cen transferowych
Podatnicy mogą skorzystać z uproszczeń dokumentacyjnych dla cen transferowych określanych jako „bezpieczna przystań” (ang. safe harbour) pod warunkiem spełnienia wymogów zawartych w art. 11f ust. 1 i art. 11g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa CIT) oraz odpowiednio w art. 23s ust. 1 i art. 23r ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa PIT). Uproszczenia mają zastosowanie dla transakcji kontrolowanych obejmujących niektóre pożyczki, kredyty, emisje obligacji oraz usługi o niskiej wartości dodanej, realizowanych pomiędzy podmiotami powiązanymi. Zaletą stosowania tego typu uproszczeń jest brak obowiązku przygotowania przez podatnika analizy porównawczej (lub analizy zgodności) dla transakcji kontrolowanej, której uproszczenia typu safe harbour dotyczą i zostały wdrożone. Innym pozytywnym skutkiem jest odstąpienie organu podatkowego od określenia dochodu lub straty podatnika w związku z zasadami rozliczeń zastosowanymi w transakcji kontrolowanej.
Usługi o niskiej wartości dodanej
Uproszczenie dotyczące usług o niskiej wartości dodanej znajdzie zastosowanie wyłącznie do usług wymienionych w załączniku nr 6 do Ustawy CIT oraz po spełnieniu innych, określonych w ustawie wymogów. W przypadku łącznego spełnienia niżej wymienionych kryteriów, organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu lub straty podatnika w zakresie wysokości narzutu na kosztach.
Uproszczone rozliczenia dotyczące usług o niskiej wartości dodanej mają zastosowanie do transakcji, które spełniają łącznie pewne warunki. Po pierwsze wymagane jest, aby narzut na kosztach tych usług został określony za pomocą metody marży transakcyjnej netto lub metody koszt plus i wynosił:
- nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług;
- nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług.
Po drugie usługodawca nie może być podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju, gdzie jest stosowana szkodliwa konkurencja podatkowa.